Reth Autorit

I. Nuhi (Muharrem)Veselaj u lind në fshatin Reçan të Therandës (ish-Suharekës) më 20.VIII.1933. Shkollën fillore  (me semimaturë ) e kreu në Suharekë (1948), Shkollën normale (katërvjeçare) e mbaroi në Gjakovë, ku maturoi më 30.VI.1952.  Provimin shtetëror profesional e dha më 3.IX.1959 në Prizren. Shkollën e lartë, përkatësisht Shkallën I të Fakultetit Filozofik të Prishtinës - Dega e gjuhës dhe e letërsisë shqipe e kreu më 23.IX.1963, ndërsa Fakultetin Filozofik të Prishtinës - Dega gjuhë dhe letërsi shqipe  më 23.IX.1965. Ndoqi studimet pasuniversitare dhe më 3.IV.1980 mori gradën: magjistër i shkencave filologjike, ndërsa  tezën e doktoratës e mbrojti më 24.XII.1992.

Jeton në Prishtinë. Është anëtar i Shoqatës Mbarëkombëtare të Shkrimtarëve për Fëmijë dhe të Rinj me qendër në Tiranë si dhe anëtar i Lidhjes  së shkrimtarëve të Kosovës.

Nuhiu qysh i ri, që nga viti 1951 ishte i organizuar në Lëvizjen për çlirimin dhe bashkimin e tokave shqiptare. Në vitin 1952  u burgos për veprimtari të tillë, por moszbulim provash nga ai u dënua vetëm 3 vjet. Pasi doli nga burgu, ndonëse, me vështirësi, arriti të punësohej në arsim që e kishte ideal veprimësie. Disa herë pati ndërprerje të dhunshme nga marrëdhënie e punës: Mushtisht (Suharekë) 1952, Suharekë 1956, Grejçec (Suharekë)1957, Ferizaj 1962, Tankosiq (Ferizaj) 1963, Prishtinë 1972, 1973 , kur me motive politike iu ndalua puna në arsim e organizata shoqërore- shtetërore. Pas një kohe si i papunë u detyrua të punësohej në ndërmarrjen për ndërtimin e rrugëve Partizanski put të Beogradit - dega në Prishtinë, prej nga kaloi  në Uzinën e amortizatorëve të Prishtinës, si përkthyes. Edhe prej andej më 1991 e larguan, andaj u detyrua me dalë në pension të parakohshëm.

Edhe pse, pothuajse ishte përherë nën mbikëqyrje ai me punë të palodhshme dhe me qëndrim konstruktiv e parimor, përkundër pengesave e përndjekjeve, arriti të korrë suksese, qoftë në jetën arsimore e shoqërore- politike, qoftë në veprimtarinë letrare e shkencore. Edhe gjatë Luftës së fundit, ai dhe familja e tij nuk ishin pasivë, përkundrazi kryen punë delikate e me rrezik. Në shtëpinë e tij në Prishtinë, muaj të tërë, janë shëruar ushtarë të plagosur të UÇK-së. Është e vërtetë, se kur filluan bombardimet e NATO-s shtëpia e tij qe objekt sulmi me bombë nga paramilitarët serbë. Disa herë i është rafaluar servisi, garazhi si dhe muret e shtëpisë. Si mbarë popullata gjatë ekzodit të madh edhe Nuhiu u detyrua të shpërngulet drejt Maqedonisë, mirëpo, në zonën neutrale në Glloboçicë (në vend që të shfrytëzonte rastin për të vizituar vajzën në SHBA si dhe djalë e vajzë në Zvicër me familjet e tyre që si kishte parë me dhjeta vite, pasi, përkundër tentimeve, atij i qe ndaluar dalja jashtë Jugosllavisë), ky pasi e bekon djalin, me të cilin ishin bashkë, që ti bashkohet UÇK-së, duke i hyrë rrezikut kthehet në Prishtinë, ku ka dhënë ndhmesën e vet në mënyrë të ndryshme deri në çastin kur çlirimtarët i priti dhe përshëndeti me ndonjë libër të tij, por edhe me një materiali modest byroteknik. Ndërkohë kreu me nder çdo angazhim që iu besua, por nuk u ekspozua në parti politike, më tepër u përqendrua në veprimtarinë krijuese.